Ισχυρίστηκε -κόντρα σε όσους μιλανε για αναπτυξη με ευκολο τρόπο- ότι πρώτα χτίζονται τα θεμέλια και τα ηθη και έπειτα έρχεται η αναπτυξη, υπαινισομενος ότι τα θεμελια της Ελλάδος είναι σαθρά και ότι στο επόμενο στάδιο του σχεδίου του (του ποιού?) θα κυριαρχήσει η αναπτυξη.
Ο Γιωργος Παπανδρεου θυμισε -απο την αρχη ακόμα της ομιλιας του- πόσο χλευασμό ένιωθε στο εξωτερικό, όταν η κρίση ήταν στην κορυφή της, ενώ παράλληλα ζωγραφισε και με μελανα (εως και λαίκιστικα) χρωματα την κατασταση που βρηκε το ΠΑΣΟΚ, επικεντρωνοντας στην αμεσως προηγουμενη κυβερνηση, ενω όλοι οι Ελληνες ξερουμε ότι σε αυτή τη κατάσταση φτάσαμε έπειτα από μια κατηφορική πορεία δεκαετιών (και την οποία δεν καταλαβαιναμε κιόλας).
Στη συνεχεια ο Παπανδρεου αρχισε να απαριθμεί τα κατορθωματα της κυβερνησης του, ξεχνώντας προφανώς την κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει το μέσο ελληνικό νοικοκυριό στην παρούσα φάση (ερχεται εξίσωση της τιμής πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης προς τα πάνω!). Αυτό μάλλον έγινε πανω στη προεκλογική βιάση του, αλα και σαν ζεσταμα για την έκθεση Θεσσαλονικης. Η αμετροέπεια του λόγου που έβγαλε -και τον οποίο του έγραψαν όποιοι του τον έγραψαν- ήταν χαρακτηριστική και σε πληρη αναντιστοιχία με τη δραματικη κατάσταση που βιωνει η χωρα.
Δικαιοσυνη, αξιοκρατια, πρασινη αναπτυξη, μεσογειακή διαίτα, σκανδιναβικά σπίτια και τα λοιπα, και τα λοιπά. Ξέρετε τα συνηθισμένα του Γιώργου. Δεν αμφισβητούμε το συνολικό έργο ή καλύτερα τη συνολική προσπάθεια της κυβερνησης του, αλλα όλη αυτή η ανουσια επικοινωνία μέσω ομιλιών χωρίς αντίκρυσμα, είναι τζάμπα λόγια στον αέρα και παίζουν επικίνδυνα με τα νεύρα του απλού λαού, ο οποίος είναι στα προθυρα νευρικής κρισης με την καθημερινότητα του...και ποιός ξέρει τι θα επακολουθήσει.
