Είναι λυπηρό να ακούγεται από δω και από κει, να λένε διάφοροι, «οκ ας βγούμε απ’το Ευρώ», «ας κάνουμε υποτίμηση», «το είπε ο τάδε Αμερικάνος ότι είναι καλύτερα», «το είπε ο Βγενόπουλος», «η Παπαρήγα είπε ότι είναι κόλπο του κεφαλαίου και μας φοβίζουν με ανύπαρκτους κινδύνους».
Φίλοι πιστέψτε το. Το σοκ και δέος των αιματηρών μέτρων που αισθανόμαστε, δεν θα έχει καμία σχέση με το σοκ, το δέος αλλά και την εξαθλίωση που θα ζήσουμε όταν έρθει η χρεοκοπία . Όσοι τα λένε αυτά ή αγνοούν για τι πράγμα μιλάνε ή δεν τους νοιάζει γιατί είναι πάμπλουτοι ή έχουν συμφέρον από την κατάρρευση του συστήματος. Ένα από τα 3 ενδεχόμενα συμβαίνει, δεν παίζει κάτι άλλο.
Αγνοούμε και δεν ασχολούμαστε με τα χειρότερα που θα έρθουν … συνεχίζουμε δηλαδή να κάνουμε ότι κάναμε και στο παρελθόν, χρόνια τώρα, μέχρι που μας είπαν μια μέρα τα κακά μαντάτα και ξυπνήσαμε. Άλλη μια φορά : Αν σήμερα δεν πιστεύουμε μια φορά αυτά που μας συμβαίνουν, με τη χρεοκοπία δεν θα τα πιστεύουμε εκατό. Δείτε το παράδειγμα της Αργεντινής. Αν δεν χρεοκοπούσε και έκανε ότι χρειαζόταν, δεν θα έφταναν στο σημείο να
εξαθλιωθεί ο λαός της για 4 ολόκληρα χρόνια., αλλά και να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα, σχεδόν τζάμπα, σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων ετών.
εξαθλιωθεί ο λαός της για 4 ολόκληρα χρόνια., αλλά και να ξεπουληθεί ολόκληρη η χώρα, σχεδόν τζάμπα, σε αυτό το διάστημα των τεσσάρων ετών.
Αυτή τη στιγμή, τα μέτρα και οι διαρθρωτικές αλλαγές, υποτιμούν την αγοραστική μας δύναμη και την αξία της εργασίας μας. Γίνεται ένα είδος εσωτερικής υποτίμησης, με λίγα λόγια. Και αυτό επειδή η χώρα μας δεν έχει δικό της νόμισμα να υποτιμήσει (εξωτερική υποτίμηση). Μόνο έτσι μπορούμε να κυνηγήσουμε τις λιγοστές έστω ελπίδες, να γίνουμε ανταγωνιστικότεροι. Το κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα μας παρέχει μια σχετική σταθερότητα στον πληθωρισμό των αγαθών και υπηρεσιών (3%-6%). Εάν η χώρα κηρύξει πτώχευση και βγούμε από το Euro, τότε θα ακολουθήσουν διαδοχικές υποτιμήσεις, όχι μόνο μια, όπως εσφαλμένα πολλοί πιστεύουν. Στην συνέχεια, πέρα από αυτή την εξωτερική υποτίμηση, ο πληθωρισμός θα ξεφύγει με 20% και 30%, οδηγώντας σε άλλο ένα σπιράλ εσωτερικής υποτίμησης των χρημάτων που θα έχουμε. Πλέον το χρήμα μας θα είναι τόσο υποτιμημένο, που μοιραία δεν θα μπορούμε να κάνουμε εισαγωγές προϊόντων/υπηρεσιών (που ως τώρα είναι σχεδόν τριπλάσιες των εξαγωγών μας) και θα έχουμε ελλείψεις σε πολλά βασικά αγαθά … και όχι για μερικές μέρες αλλά για χρόνια. Θέλετε να μιλήσουμε για τα κλεισίματα επιχειρήσεων και τους ανέργους, που καμία σχέση δεν θα έχει ο αριθμός τους με τον αριθμό που θα προκύψει από τα τελευταία μέτρα και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων? Να πούμε ότι θα κάνουμε χρόνια να ξαναβγούμε σε χώρες του εξωτερικού μιας και θα είναι μια πολυέξοδη πολυτέλεια πλέον (όχι σήμερα που με 400-500 ευρώ μπορείς να πας κάπου διακοπές και να ξελασκάρεις λίγο).
Πρέπει να έρθουμε όλοι στα συγκαλά μας, γιατί τα πράγματα είναι σοβαρά και είναι οριακά. Η οργή και η θλίψη μας είναι δικαιολογημένη αλλά δεν μπορούμε πλέον να υποθηκεύουμε το μέλλον μας με εμποδια και καθυστερησεις. Φτάσαμε στο τέρμα της κατηφόρας, άλλο ένα βήμα και …
