Το Πανελληνιο Σοσιαλιστικό (εδώ γελάμε) Κόμμα Ελλάδος θα κληθεί ανέλπιστα σύντομα να εκλέξει νέα ηγεσία. Όσες προσπάθειες και όσο και να σκιστεί ο Γιωργάκης τα πράγματα για τη χώρα μας προβλέπονται δυσοίωνα και στην καλύτερη περίπτωση, αν τελικά δούμε φως στο τούνελ, το σίγουρο είναι ότι μπροστά μας έχουμε έναν πολυ μααααααααακρυυυυυυ δρόμο! Όπως γίνεται κατανοητό ένας δρομέας δεν θα μπορέσει να βγάλει όλη αυτή την απόσταση και θα χρειαστεί σκυταλοδρομία. Ο δρόμος είναι στρωμένος με χαλίκι, το πολιτικό κόστος είναι δυσβάσταχτο για όποιον τραβάει μπροστά και καμία "επιτυχία" δεν βρίσκεται τόσο κόντα ώστε να ελπίζει αυτός σε δικαίωση ή αναβάπτιση. Πολλοί μιλάνε για καταιγίδα μεταρυθμίσεων μέσα στους επόμενους 3 μήνες, για εκλογές τον Απρίλιο με λίστα και παραδοση της αρχηγίας του κόμματος στη συνέχεια, μετά από κάποιους μήνες. Οι βασικοί διεκδικητές θα είναι ο Ανδρέας Λοβερδος, η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης και ο Ευαγγελος Βενιζέλος. Κοινό σημείο και των τριών είναι η δημοφιλία τους και μεταξύ των ΠΑΣΟΚτζήδων αλλά και στο σύνολο του εκλογικού σώματος. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα θεωρείται απίθανο να διεκδικήσει κάποιος άλλος την προεδρία του κόμματος, πέρα βέβαια από καποια πιθανή υποψηφιότητα που θα τεθεί για λόγους ισορροπίας του προεκλογικου εσωκομματικου αγώνα.
Ο Χρυσοχοϊδης ή αλλιώς "Ο καλύτερος Υπουργός Δημοσίας Τάξης" (δεν το λεμε εμείς, ουτε το πιστεύουμε, απλά του χει βγει το όνομα) είναι πραγματικά πολύ δημοφιλής όχι μόνο στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ αλλά και σε όλο το φάσμα των ελληνων πολιτών. Η εικόνα του είναι αφθαρτη στην κοινή γνώμη, με χαμηλό-μετριοπαθες προφίλ και υποστηρικτής των συναινέσεων και της συνεργασίας του πολιτικού κοσμου. Πολλοί θα διαφωνούσαν με όλα αυτά και θα τον χαρακτήριζαν την παρουσία του χλωμή και θα εκτιμούσαν ότι ευννοηθηκε από τις συγκυριες. Ο Χρυσοχοϊδης μπορεί -έστω και προσχηματικά- να φέρει τον τίτλο του σοσιαλιστή χωρίς να προκαλεί γέλια (πχ περίπτωση Βενιζέλου)
Ο Λοβέρδος είναι μια περίπτωση πολύ περίεργη. Είναι τόσο δημοφιλής και η δημοφιλία του αυτή είναι τοσο "μπετόν αρμε", που ακόμα και το γεγονός ότι πέρασε από το Υπουργείο Απασχόλησης -σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους του συγκεκριμένου υπουργείου και της χώρας- παρόλαυτά ο κόσμος δεν σταματάει στις μετρήσεις να εκφράζει την εκτιμηση του στον συγκεκριμένο πολιτικό. Δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια Υπουργός Απασχόλησης να μην καταποντίζεται σε δημοφιλία ύστερα από τη θητεία του. Ο Λοβερδος έχει και μετριοπαθες προφίλ και δεν έχει μπλεχτεί το όνομα του σε σκάνδαλα.
Με επιφύλαξη βλέπουμε την πιθανή δευτερη υποψηφιότητα Βενιζελου, μιας και οι εξελίξεις στην πολιτική ζωή του τόπου τον έχουν ξεπεράσει και δεν μοιάζει πλέον τόσο ελκυστική εναλλακτική όσο παλιότερα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνει να κρατήσει ενωτικό προφίλ και χαμηλούς τόνους, αν αποτολμήσει τελικά να ξαναβαλει υποψηφιότητα περισσότερο θα είναι από αυστηρά προσωπικά κίνητρα και όχι από την δυνατοτητα του να μπορεί πλέον να εκφράσει μερίδα του κόσμου ή του πολιτικού κόσμου. Η περιπτωση του μοιάζει αρκετά με τον Σουφλιά στη ΝΔ. Ήταν και εκείνος πάντα ενδυνάμει.
Από την άλλη η Αννα Διαμαντοπούλου -η βασική εκπροσωπος του εναπομείναντα εκσυγχρονιστικού μπλοκ- παρά τις ισχυρές πιέσεις που είχε δεχθεί να βάλει υποψηφιότητα στην προηγουμενη εκλογική διαδικασία τελικά -πολύ σοφά- κράτησε δυνάμεις και δεν αναλώθηκε. Παρολα αυτά διατηρουμε πολλές επιφυλάξεις για το κατα πόσο μπορεί και σήμερα να συνασπίσει γύρω της τις απαραίτητες δυναμεις που θα την κάνουν να υπερισχυσει των άλλων δύο λαοφιλών πολιτικών (Χρυσοχοϊδης και Λοβέρδος).
