...έγραψε το antiitroktiko
Αν τα ξέραμε τόσο καιρό λάθος στη χώρα μας -πνιγμένοι μέσα στο άρρωστο κομματικό μας σύστημα/εκτρωμα- ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει.
Αν τα ξέραμε τόσο καιρό λάθος στη χώρα μας -πνιγμένοι μέσα στο άρρωστο κομματικό μας σύστημα/εκτρωμα- ήρθε η ώρα αυτό να αλλάξει.
Νομίζετε ότι είναι τυχαίο ότι στη σημερινή βουλή έχουμε αριθμό ρεκόρ -12!- ανεξάρτητους βουλευτές? Γίναν όλοι ξαφνικά ανήθικοι –όπως τους αποκαλούν οι υπερασπιστές του σάπιου κομματικού κατεστημένου– και δεν παραδίδουν τις έδρες τους? Οχι ... πολύ απλά καταρρέει η καρκινογόνος αρρώστια του κομματισμού στην Ελλάδα! Πλεον στην Ελλάδα –όπως ακριβώς αναφέρει το συνταγμα της– ο βουλευτής μπορεί να διαφωνεί με το κόμμα του και να ανεξαρτητοποιείται συνεχίζοντας να εκπροσωπεί τις αξίες που πίστευε όταν επικοινωνούσε με τους ψηφοφόρους του. Καλά θα κάνουμε λοιπόν και εμείς σαν πολίτες, από δω και πέρα να κοιτάμε ποιόν ψηφίζουμε και τι μας λέει, και να μην ψηφίζουμε μόνο λόγω κόμματος, στηρίζοντας έτσι έμμεσα την ΑΦΥΣΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ που έχουν αποκτήσει τα κόμματα στη χώρα μας.
Οι πολίτες όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάνε ότι αυτοί που βγάζουν αυτούς τους πύρινους λόγους, είναι αυτοί που θέλουν να συντηρήσουν τα παλιά πολιτικά ήθη και το παλιό κατεστημένο στη χώρα μας (Τζαβάρας, Μανώλης, Τράγκας, antinews, Στυλιανίδης, Καμμένος, Φαήλος Κρανιδιώτης, Χρύσανθος κουτουλου κουτουλου). Τους βολεύει η απολυτη κυριαρχία των κομμάτων επί καθε ανθρώπινης συνείδησης, είτε είναι βουλευτή είτε ενός απλού πολίτη. Στην ουσία υπερασπίζονται τυφλά και φανατισμένα χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, το άρρωστο κομματικό σύστημα το οποίο τους εξέθρεψε τόσα χρόνια, γιατί νιώθουν άβολα με το σεισμό και τις αλλαγές που συντελούνται στην ελληνική κοινωνία.
Ο βουλευτης είναι ρητά κατοχυρωμένος θεσμός στο Σύνταγμα. Η κομματική κυριαρχία επί των πάντων είναι μια στρέβλωση της αρρωστης ελληνικής κοινωνίας. Πολλοί από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αλλά και τους πιστούς τους ακολούθους, βγήκαν αυτές τις μέρες γράφοντας λαβρους και πετώντας φωτιές εναντίων των ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών. Οι αναγνώστες όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάνε ότι αυτοί που βγάζουν αυτούς τους πύρινους λόγους, είναι αυτοί που θέλουν να συντηρήσουν τα παλιά πολιτικά ήθη και το παλιό κατεστημένο στη χώρα μας. Τους βολεύει η απολυτη κυριαρχία των κομμάτων επί καθε ανθρώπινης συνείδησης, είτε είναι βουλευτή είτε ενός απλού πολίτη. Στην ουσία υπερασπίζονται το άρρωστο κομματικό σύστημα ισχυριζόμενοι ότι η κατάλυση του Συντάγματος επιβάλεται λόγω κομματικών και προσωπικών και πολιτικών στρατηγικών ή επειδή ως τώρα στη Ελλάδα τα σκεφτόμασταν λανθασμένα πάνω σε αυτό το θέμα. Να συνεχίσουμε δηλαδή να σκεφτόμαστε με τον τρόπο που μας έκανε να σκεφτόμαστε το σάπιο ελληνικό κομματικό πολιτικό σύστημα.
Ειδικά στην περίπτωση της ΝΔ είχαμε το εξής φαινόμενο. Σε ένα κόμμα το οποίο από την ιδρυτική του διακήρυξη αλλά και από την πράξη, είχε φιλελεύθερες καταβολές και πίστευε σε κάποιου είδους συναίνεση όταν αυτό απαίτουνταν από τις περιστάσεις για το καλό της χώρας, ήρθε ένας καινούργιος αρχηγός και πήγε κόντρα σε αυτά που θα έπρεπε να πρεσβεύει το κόμμα, βάση ιδρυτικής διακήρυξης. Στη ουσία έκανε πραξικόπημα στο κόμμα λόγω προσωπικής αναγκης και στρατηγικής. Αντί λοιπόν να είναι αυτός υπόλογος για το πραξικόπημα που έκανε στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, βαζει διάφορα τσιράκια, βουλευτές και βοθρο-blogs να τσιρίζουν περίεργα πράγματα περί «αποστασίας». Τη ίδια στιγμή μαλιστα, το ΠΑΣΟΚ που είναι στη ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και εφαρμόζει ένα δραματικά δυσκολο πρόγραμμα, έχει επίσης ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και δεν καταφέρεται σε αυτούς με τέτοιους υστερικούς όρους, δείχνοντας στη παρούσα φάση να έχει μια πιό δημοκρατική και συνταγματική αντιμετώπιση των πραγμάτων, την στιγμή που στη ΝΔ διακατέχονται από πανικό και κατηγορούν για «αποστασίες», ενώ ο Αντωνης Σαμαράς είναι αυτος που πραγματικά υπήρξε αποστάτης ριχνοντας κυβέρνηση -όχι απλά φεύγωντας από ένα κόμμα.
Η βουλευτική ιδιότητα είναι ρητως συνταγματικα κατοχυρωμένη. Οι κομματικές και προσωπικές επιδιώξεις ενός αρχηγού κόμματος δεν είναι. Το κόμμα στην Ελλάδα έχει πάρει ήδη πολλή παραπάνω εξουσία απ’ ότι θα έπρεπε και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό ήταν ένας παράγοντας που μας οδήγησε εκεί που έχει περιπέσει η Ελλάδα. Ηδη τα εκλογικά συστηματα ευννοούν τα κόμματα τόσο όσο δεν πρέπει, με το να επιτρέπουν μόνο σε κόμματα που συγκεντρώνουν άνω του 3% να εκπροσωπούνται στην Βουλή. Να μπει κάποιος στην Βουλή ανεξαρτητος δεν γίνεται, ακόμα και αν μαζέψει μόνος του 20.000 ή 30.000 ψήφους. Επομένως τα κόμματα απλά διευκολύνουν την αστική δημοκρατία να λειτουργεί πρακτικά. Στην Ελλάδα όμως τα κόμματα έχουν γίνει δυναστες των πάντων και η εξέλιξη τους έχει γίνει βαρίδι για την αναπτυξη της χώρας. Σε καμία άλλη ανεπτυγμένη χώρα δεν συμβαίνει αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με την απολυτη επικυριαρχία των κομμάτων έναντι άλλων συνταγματικά κατοχυρωμένων και θεμελιωδων θεσμων.
