Το όνειρο έγινε εφιάλτης και κόμπος στο λαιμό. Αν μπορουσε ο αρχηγός της ΝΔ να πάρει πίσω όλες τις κινήσεις και όλες τις συμπεριφορές του τελευταίου χρόνου, σίγουρα θα το έκανε.
Κατηφεία και σφίξιμο στο στομάχι επικρατεί στην Ρηγίλλης όλες αυτές τις μέρες μετά τις εκλογές. Τα σκέφτονται έτσι, τα σκέφτονται αλλιώς, τίποτα δεν τους βγαίνει. Σειρά βουλευτών περιμένουν στη σειρά την κατάλληλη ευκαιρία για να δηλώσουν την αντίθεση τους με τις πρακτικές και τη συμπεριφορά του. Φοβάται ότι με μια λάθος κίνηση θα δώσει την εύκαιρία σε ολόκληρη ομάδα βουλευτών να αποχωρήσουν από τη Νέα Δημοκρατία. Παγιδεύτηκε λοιπόν ολόκληρο κόμμα στις αρχηγικές βλέψεις και στην αμυαλη επιδειξη δύναμης του Αντώνη Σαμαρά, όλο αυτό το τελευταίο διάστημα. Ο Αντώνης Σαμαράς κουβαλώντας πολλά απωθημένα από την αποτυχία της ΠΟΛΑΝ αλλά και από τον 12ετή του αποκλεισμό από την ελληνική πολιτική σκηνή, βρεθηκε την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη θέση και πήρε την αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Αισθάνθηκε δικαιωμένος και κυρίαρχος του κόσμου. Φερθηκε όμως το λιγότερο αλαζονικά και η πτώση του φαίνεται να είναι εξίσου θεαματική και αιφνίδια, όσο και η άνοδος του.
Πλέον οι κεντρώοι και κεντροδεξιοί της ΝΔ (Δήμας, Αβραμόπουλος) πιέζουν για αλλαγή στρατηγικής και απόρριψη έστω και αργά της αποτυχημένης ακολουθούμενης πορείας που χάραξε ο Αντώνης Σαμαράς. Τόσο καιρό δεν τολμούσαν ούτε εισήγηση να πάνε στον πρόεδρο, του έδωσαν χρόνο να ξεδιπλώσει τον στρατηγικό του σχεδιασμό. Πλέον όμως εδώ και 10 μερες μετά την ήττα των αυτοδιοικητικών τα στόματα άνοιξαν , οι εισηγήσεις πανε και έρχονται και ο Σαμαράς πελαγοδρομεί και δεν ξέρει αν πρεπει να συνεχίσει προς την ίδια κατεύθυνση ή να αλλαξει αποδεχόμενος της ήττα του στους συναγωνιστές του, χάνοντας παράλληλα και μεγάλο μερος της εσωκομματικής του δύναμης.
